“Ik ben benieuwd wat er in het verslag komt te staan”. Dat heeft de schrijver van dit stukje al vele malen gehoord. Soms komt het over als een aanmoediging, een prikkeling, en af en toe als een verwijt. Althans, zo wordt het ervaren. En nu zit ik al worstelend achter mijn Toshi Baatje zinnen te formuleren die weer iets zinnigs over de wedstrijd kunnen zeggen.
Het is ook niet zomaar iemand die “ik ben benieuwd wat er in het verslag komt te staan” graag laat horen na een wedstrijd. Het is iemand die graag laat weten dat in zijn tijd als voorzitter van HSC de tekorten op de begroting zijn omgebogen in een overschot en dat hij met zijn rechter- en linkerhand “of niet Joop” ook nog op kosten van HSC de bloemetjes in Parijs buiten heeft gezet. Het is ook iemand die zijn verjaardag viert met zijn volleybalvrienden op een vissersboot die genietend van een mooie middag op het water, de vers gerookte paling als zoete broodjes naar binnen werken. Vrienden en (vr)eten is een prima combinatie. Sterker nog, zijn laatste verjaardag werd op groteske wijze gevierd, met de Pietenband als sfeermaker en afgesloten met een vuurwerkshow die in de weide omtrek te zien was. Het is ook iemand die zonder aarzeling zegt dat er weer nieuwe volleyballen gekocht kunnen worden nadat onze vorige door hem gesponsorde ballen en tas op mysterieuze wijze verdwenen zijn. Dan zeggen we het nog netjes, want je kunt het ook gewoon een ordinaire diefstal noemen.
Over zo iemand mag je niet kritisch zijn. Je mag niet zeggen dat hij tijdens de afgelopen wedstrijd toch wel veel ballen heeft uitgeslagen. Dat het team daardoor in een benarde toestand kwam en met moeite de wedstrijd in 5 sets wist te winnen. Je gaat de kip met gouden eieren toch niet slachten. Tuurlijk niet, maar waarom dan toch een kritische noot. Heel eenvoudig. Hij was ook degene die zei dat de verslagen een klein beetje pit misten. De scherpte was er niet meer. Nou, hou je dan maar vast, sponsor. Hoeft niet zo stevig hoor. Het valt wel mee.
Meneer de sponsor, een veel oudere man van net 72 was de man of the match. Hij liet zien wat aanvallen is. We hebben geen cijfers bij gehouden, maar die lagen ver boven die van jou meneer de sponsor en dan ben je ook nog eens 12 jaar jonger. En het is ook niet zo dat alle gepensioneerden “jouw” geld opmaken.
Waarom speelt een man van 72 opeens de sterren van de hemel? Als trainer wil je graag weten waarom zo iets gebeurd. Want wie weet geldt dat niet alleen voor deze persoon in kwestie, maar kunnen daar meer teamleden van profiteren. Na een slapeloze nacht wist ik het : kleinkinderen. Tijdens de wedstrijd hadden we zowaar publiek. Dat is het voordeel als je op een zaterdagmiddag moet spelen. Als de kinderen het huis zijn uitgegaan en ook een gezinnetje hebben gesticht dan ben je opeens opa. En als trotse opa mag je niet falen in het bijzijn van je kleinkinderen.
Dat biedt perspectief voor het huidige heren 2. Het aantal kleinkinderen zal gestaag doorgroeien. En daarmee ook het niveau van de huidige en toekomstige opa’s. Daarom meneer de sponsor: Vraag of je eigen kleinkinderen ook eens komen kijken. Met ze skiën is natuurlijk fantastisch maar daar hebben we als team niet veel aan. Sponsor ze desnoods om te komen kijken. Dat je dat van de belasting kunt aftrekken, hoeven we je niet te vertellen. Jij blij, wij blij, iedereen blij. Bedankt voor je bijdrage aan de ballen, nu nog een bijdrage aan je eigen volleybalkunst.
We hebben ook een sponsor gevonden voor een nieuwe ballentas. Maar aangezien hij nog niet betaald heeft, blijven de lovende woorden over hem uit.