Zaterdag 12 december 2015: Op het scorebord staat het al 0-24 voor de tegenstander. Alles gaat mis! Elke bal valt vlak voor hun voeten op de grond en niemand doet iets. De scheidsrechter rolt over de grond van het lachen en de coach roept maar steeds “hoog spelen”, “naar voren”, “naar achteren”, “bovenhands”, “onderarms”. Dumpie kan het niet meer aanzien. Alle meiden staan met tranen in hun ogen en de scheidsrechter fluit voor de zoveelste keer “ring, ring”… “ring, ring”…
Uhh… het fluitje van de scheidsrechter geeft toch een ander geluid, zoiets als “prrrrt”?
“Wakker worden luilak”, hoort Dumpie opeens achter hem. Manouk schudt nog maar eens flink aan z’n mand. “De wekker is al gegaan en we moeten over een uur in Zeewolde volleyballen”. “Opschieten, als je vandaag ook mee wil”. Nou dat wil Dumpie wel, met zijn dreamteam mee, altijd!
Het is zaterdag 12 december en vandaag zijn de laatste drie wedstrijden van het jaar. De eerste wedstrijd is tegen het thuis spelende meidenteam van Zeewolde. De tribune zit stampvol en iedereen heeft er enorm veel zin in.
Het gaat goed. Nee, het gaat uitstekend, nou eigenlijk gaat het helemaal geweldig! Dumpie moet even denken aan zijn nachtmerrie, maar gelukkig is er nu geen scheidsrechters die zijn dreamteam uitlacht of een paniekerige coach die van alles roept. Er wordt door beide teams heel vaak en heel goed in drie keer gespeeld. De extra punten zorgen ervoor dat het scorebord flink hoog staat, maar nu toch echt (!) in het voordeel van de meiden van HSC. Na afloop is er even tijd voor een klein feestje en een teamfoto, want iedereen is het er over eens: winnen is toch eigenlijk veel leuker dan verliezen.
De tweede wedstrijd is tegen het eerste jongensteam van Blauw Wit uit Oldebroek. Als snel ziet Dumpie tot zijn schrik dat deze jongens nog helemaal niet kunnen volleyballen en elke bal weer direct terugkegelen. Jammer, maar daar valt niet tegen te spelen en beide sets gaan dan ook verloren. Auhw… Dumpie schrok van zichzelf, want hij had van boosheid per ongeluk in de sok van de coach (de moeder van Manouk) gebeten. Gelukkig bleef het bij een klein gaatje en hoefde ze niet door naar de EHBO.
De derde wedstrijd is tegen het vierde meisjesteam van VVH uit Harderwijk. Een leuk en sportief team waar al eerder tegen is gespeeld, maar nog nooit van is gewonnen. Dumpie hoopt dat het vandaag gaat lukken, maar hij ziet ook dat zijn dreamteam de teleurstelling van de vorige wedstrijd nog niet helemaal heeft verwerkt.
Hoewel steeds maar weer wordt geprobeerd om de bal in drie keer te spelen, gaat er net te vaak nog iets fout. De pass komt niet goed bij de spelverdeelster en daardoor kan dus ook de aanvalster niet meer scoren. De wedstrijd gaat helaas verloren en niemand herinnert zich meer het feestje van een uur geleden. Verdrietig en teleurgesteld worden de meiden door Dumpie getroost, die voor alle zekerheid maar een extra grote doos papieren zakdoekjes had meegenomen.
Na afloop hoorde Dumpie dat de scheidsrechter aan de coach vertelde dat deze laatste wedstrijd vandaag voor haar de eerste was, waarin steeds weer werd geprobeerd om in drie keer te spelen en dat ze nog niet eerder zoveel extra punten had moeten bijtellen.
Het volgende toernooi is op zaterdag 16 januari in Nunspeet. Het is de bedoeling om dan met twee dreamteams mee te gaan doen, maar dan moet er nog wel een coach worden gevonden…